شهرداری توان خرید نردبان هیدرولیک را ندارد
تاریخ انتشار: ۲۸ آبان ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۴۳۲۵۶۷
شهردار خرمآباد گفت: با توجه به وجود ساختمانهای بلند و گسترش برجسازی، نردبان هیدرولیک یکی از نیازهای شهرداری در زمان وقوع حادثه است.
سعید فتوحی در گفتوگو با خبرنگار ایمنا با اشاره به قیمت ۴۰ میلیارد تومانی نردبان هیدرولیکی، اظهار کرد: شهرداریهای استان نردبان هیدرولیکی ندارند و به دلیل بودجه ناچیز امکان تهیه نردبان برای ما امکان پذیر نیست.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی افزود: بودجه شهرداری خرمآباد در سال گذشته ۳۲۰ میلیارد تومان بوده است در حالی که شهرداری ۳۶۰ میلیارد تومان بدهی دارد و ۳۵ میلیارد تومان به کارکنان خود حقوق پرداخت میکند.
شهردار خرمآباد با اشاره به ضرورت استفاده از نردبان هیدرولیک در مواقع بحران و اطفای حریق، خاطرنشان کرد: با توجه به وجود ساختمانهای بلند و گسترش برجسازی، نردبان هیدرولیک یکی از نیازهای شهرداری در زمان وقوع حادثه است.
فتوحی اضافه کرد: شهرداری خرمآباد به دلیل وضعیت ضعیف مالی، نبود درآمد پایدار و قیمت بالا، توان خرید نردبان هیدرولیک را ندارد.
به گزارش ایمنا، رشد شهرنشینی و احداث برجها و آپارتمانها در شهرها موجب میشود تعداد حوادث نیز افزایش پیدا کند؛ لذا وجود نردبان هیدرولیک و سایر وسایل آتشنشانی در شهرداریها ضرورتی انکارناپذیر است، اما واقعیت این است که شهرداری خرمآباد و سایر شهرداریهای استان از وضعیت مالی مناسبی برخوردار نیستند و ضرورت دارد مدیران کلان کشور شهرداریها را در تهیه و تجهیز ماشینآلات بهروز همراهی کنند.
کد خبر 620337منبع: ایمنا
کلیدواژه: شهرداری خرم آباد شهردار خرم آباد شهر خرم آباد آتش نشاني نردبان هیدرولیکی شهر مدیریت شهری کلانشهر شهرداری پروژه های شهری طرح های شهری طرح های شهرداری شهر شهروند کلانشهر مدیریت شهری کلانشهرهای جهان حقوق شهروندی نشاط اجتماعی فرهنگ شهروندی توسعه پایدار حکمرانی خوب اداره ارزان شهر شهرداری شهر خلاق نردبان هیدرولیک شهرداری ها خرم آباد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.imna.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایمنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۴۳۲۵۶۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
یک فرد را در چه سنی میتوان «پیر» دانست؟
به گزارش صدای ایران از یورونیوز،تیمی از دانشمندان آلمان، ایالات متحده آمریکا و لوکزامبورگ دادههای بیش از ۱۴ هزار نفر را که در یک تحقیق طولانیمدت شرکت کرده بودند، مورد بررسی قرار دادند.
شرکتکنندگان در این تحقیق بین سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۷۴ میلادی به دنیا آمده و متعلق به نسلهای مختلف بودند. این افراد که بین ۴۰ تا ۱۰۰ سال داشتند، طی یک دوره زمانی ۲۵ ساله به ۸ پرسش پاسخ میدادند.
یکی از سوالات اصلی این بود که «در چه سنی کسی را پیر توصیف میکنید؟»
متولدین سال ۱۹۱۱ میلادی در پاسخ به این سوال گفتند که پیری به طور متوسط در سن ۷۱ سالگی شروع میشود؛ و هنگامی که همین پرسش از متولدین سال ۱۹۵۶ میلادی پرسیده شد که اکنون به سن ۶۵ سالگی رسیده بودند، آنها آستانه پیری را سه سال دیرتر دانستند و ۷۴ سالگی اعلام کردند.
مارکوس وتشتاین، عضو این تیم تحقیق در گزارشی مینویسد: «امید به زندگی افزایش یافته است و برخی از جنبههای سلامت نیز در طول زمان بهبود یافته است؛ به طوری که افراد در سنین خاصی که در گذشته پیر محسوب میشدند، اکنون دیگر مسن تلقی نمیشوند.»
همین روند در سطح فردی نیز مشاهده شد. بگونهای که هر شرکت کننده پس از چهار یا پنج سال مسنتر شدن، تخمینش را برای شروع سالمندی یک سال افزایش میداد. زنان نیز آستانه پیری را بطور متوسط حدود دو سال دیرتر از مردان درنظر میگرفتند.
فاکتورهای دیگری نیز وجود داشتند که بر تخمین فردی افراد تأثیر میگذاشتند؛ مثلا افرادی که مشکل سلامتی داشتند، تنهاتر بودند یا «احساس میکردند» مسنتر هستند، عموماً معتقد بودند مرحله کهولت زودتر شروع میشود.
به گزارش یورونیوز، البته این مطالعه دارای محدودیتهایی نیز بود؛ از جمله اینکه شرکتکنندگان همگی از یک کشور یعنی آلمان بودند. همچنین این احتمال وجود دارد که در فرهنگهای غیر اروپایی، «پیری» به گونهای متفاوت دیده و توصیف شود.
در عصر حاضر، انسانها طولانیتر از همیشه زندگی میکنند و با ادامه بهبود کیفیت زندگی و سلامت، احتمالا رسیدن به یکصدمین سالگرد زندگی بسیار رایجتر خواهد شد؛ به طوری که مردم شروع به طرح این سوال میکنند که آیا برای زندگی انسان محدودیتی وجود دارد یا خیر.